Vandaag konden we ‘uitslapen’: Om acht uur gingen we pas ontbijten. Na het ontbijt gingen we weer naar het Selvatura Park, deze keer voor een hike over de vele hangbruggen die het park rijk is.

Net als gisteren werden we met een busje opgehaald bij het hotel waarna we in een kwartiertje over die verschrikkelijke hobbelweg een eindje de berg af reden naar de ingang van het park. Terwijl sommigen even naar de wc gingen en anderen hun ticket kochten zag Kelly kans om de hummingbird garden weer in te sneaken. Kelly en kolibries... Toen we weer compleet waren liepen we richting de bruggen. Eigenlijk was het min of meer hetzelfde als de canopy tour van gisteren maar nu was het een stuk relaxter en hadden we veel meer tijd om van de indrukwekkende vergezichten op het nevelwoud te genieten. Er zijn in totaal acht hangbruggen waarvan de langste 157 meter is. Deze bruggen zijn met elkaar verbonden door slingerende bospaden die ons langs de met allerlei mossen, orchideeën en planten begroeide bomen voeren. Je ziet hier ook veel varens. De bospaden tussen de bruggen zijn leuk maar de hangbruggen blijven toch onovertroffen. Het blijft apart om zo hoog boven de boomtoppen te lopen. Ook de vele tinten groen die je overal om je heen ziet zijn bizar. Echt heel erg mooi, ik geniet met volle teugen. José lijkt zelf ook te genieten van alles, ook al is het voor hem waarschijnlijk al de zoveelste keer dat hij hier rondloopt. Tijdens de tocht vroeg hij me of ik een foto van hem wilde maken met zijn telefoon. Natuurlijk wilde ik dat, en trots poseerde hij vervolgens, erg leuk om te zien. Nadat we de laatste brug over waren liepen we op ons gemak terug naar de receptie van het park.

Eenmaal terug zijn we - alweer - even de hummingbird garden in geweest waar Kelly een aantal hele mooie foto's heeft gemaakt van die snelle kolibries en daarna gingen we terug naar Santa Elena. Hier hebben we weer heerlijk geluncht in een leuk restaurantje, Morpho's, vernoemd naar die mooie blauwe vlinders die we de laatste dagen al een aantal keer zijn tegengekomen.

Het nieuws bereikte ons dat de andere groep van Shoestring intussen ook was aangekomen in Santa Elena en José heeft toen mijn kleding die ik in het hotel in Cahuita was vergeten opgehaald bij de reisleider van die groep. Na dit emotionele weerzien met mijn kleding liepen we terug naar het hotel. Het was inmiddels zachtjes aan het regenen maar we hadden de rest van de middag voor onszelf dus dat was niet zo erg. We hebben trouwens sowieso geluk met het weer in Monteverde. Het schijnt hier 360 dagen per jaar te regenen en wij hadden tot deze middag nog geen druppel gezien. We hebben de vrije middag besteed met lekker bijkomen in onze kamer. Beetje boekje lezen, muziekje luisteren... Lekker hoor.

Om kwart over vijf werden we weer verwacht voor een nightwalk waar we op zoek gingen naar slangen, spinnen en nog meer enge beesten die actief worden na zonsondergang. We werden alweer met een busje opgehaald en reden in een paar minuten naar de plek waar we gingen wandelen. Na een korte briefing gingen we met een gids (en José) en gewapend met een zaklamp het bos in. We zagen vooral slapende vogels en allerlei sprinkhanen, kevers en een luiaard. Vlak voordat we waren uitgewandeld zagen we ook nog een slang. Al met al had ik me van tevoren iets meer voorgesteld van deze wandeling.

Toen we terug naar het hotel waren gebracht was het al bijna negen uur en we moesten nog eten. We zouden eigenlijk gaan eten in Santa Elena maar omdat het al laat was hebben we gegeten bij het restaurant waar we gisteren hebben geluncht, vlak bij het hotel.

Hierna zijn we met Leon, Madelon, Martijn, Marjolein en met José en Vinicio nog naar de plaatselijke discotheek geweest waar sommigen zich aan de salsa waagden en anderen het wijselijk bij het bier hielden. Ze deden in deze tent ook aan karaoke en voordat ze het zelf doorhadden stonden de dames gezamenlijk 'Eternal Flame' te zingen...

We hebben een erg leuke avond gehad en toen we eenmaal in bed lagen was het veel te laat, helemaal omdat de wekker alweer om half zeven zou gaan. Toch lieten we ons niet kennen, we hebben zelfs nog onze troep bij elkaar gepakt omdat we de volgende dag Monteverde alweer zouden verlaten.