Om acht uur zouden we vanmorgen gaan ontbijten, alleen waren we tegen zes uur al klaarwakker. Kelly ging weer douchen en ik zette de tv aan. Terwijl ik me nog zo had voorgenomen om niets van de formule 1 te weten te komen totdat ik weer thuis was zapte ik langs het laatste deel van de kwalificatie van de Grand Prix van Italië, die op dat moment live bezig was. Ik twijfelde even maar heb toen toch maar gekeken... Bij het ontbijt kwamen Leon en Madelon bij ons zitten. We hadden hen eigenlijk nog niet echt gesproken omdat we ze pas gisteravond op het vliegveld ontmoet hadden maar ook hier merkten we eigenlijk meteen dat er ook hier een klik was. De hele groep is trouwens van zo'n beetje de zelfde leeftijd, alleen Bregje is iets ouder.

Na het ontbijt (met lekkere puddingbroodjes!) werden we om negen uur met onze bagage in de lobby van het hotel verwacht voor de rit naar Cahuita. We hebben toen Vinicio, onze buschauffeur tijdens deze reis ontmoet en zijn toen in ongeveer een uur naar het Rainforest Adventures-park gereden, wat op de route naar Cahuita ligt. Hier zouden we met een soort kabelbaan het regenwoud gaan ontdekken.

Vanaf de ingang van het park hebben we eerst een stukje gelopen, onder andere over een enigszins gammele hangbrug waar we niet met de hele groep (tien mensen plus José) tegelijk overheen mochten, daarna zijn we met een busje naar de zogenaamde Aerial Tram gebracht. De groep werd hier opgesplitst in twee kleinere groepjes. Wij gingen met de andere stelletjes in een karretje, samen met een gids (Adrian). Deze kabelbaan ging door alle niveaus van het regenwoud: Van laag bij de grond tot in of zelfs boven de boomtoppen. We hebben luiaards, toekans, vlinders en kolibries gezien, ook een salamander die op ons karretje sprong en via een aantal hoofden en schouders via de voorkant van het karretje het dak op sprong. Na de kabelbaan hebben we nog een stuk gewandeld. Tijdens deze wandeling hebben we nog een luiaard en ook een slang gezien. Op een gegeven moment hield de gids even stil, keek om zich heen en zei: ¨The rain is coming¨. Vlak hierna begon het inderdaad te druppelen. Langzaam steeds harder tot het echt los ging en we moesten rennen voor onderdak. Eenmaal 'droog' kon je door de moessonregen geen hand meer voor ogen zien, echt bizar. We moesten nog een klein stukje - een meter of vijf - lopen om in het gebouw aan te komen waar we gingen lunchen. Dit hebben we gedaan door een paraplu over en weer te gooien zodat iedereen om de beurt droog over kon komen. Toen iedereen er was hebben we met z'n allen aan een grote tafel geluncht met vers fruit, rijst en een stukje vlees. Ondertussen kletterde de regen nog steeds onverminderd op het dak.

Ondanks de regen moesten we ook weer terug naar de ingang van het park, waar onze bus stond. Door de gigantische hoeveelheid regen was de weg over de rivier die we moesten oversteken overstroomd waardoor we met een tractor met aanhanger (gelukkig wel overdekt) moesten in plaats van met het busje dat ons ook bij de kabelbaan had gebracht. We kregen gelukkig allemaal een paraplu waardoor de wandeling naar de tractor meeviel. Bij de rivier aangekomen was het nog erger dan ze dachten, de tractor kon de oversteek ook niet maken. Toen moesten we het laatste stuk naar de ingang maar gaan lopen. We gingen weer via de hangbrug waar we eerder ook al overheen waren gekomen. Gelukkig mochten we de paraplu's nog wel even bij ons houden... Het was een avontuur op zich maar uiteindelijk kwamen we dan bij onze bus aan. Tijdens het laatste stukje van de wandeling stopte de moessonregen en werd het langzaam maar zeker weer droog. Regen in een regenwoud, echt een onvergetelijke ervaring.

We vervolgden de reis naar Cahuita. De chauffeur reed alleen niet echt op z'n gemak over de vol met gaten zittende wegen, iets wat José ook was opgevallen. Hij keek af en toe verschrikt achterom naar ons, tijdens een tussenstop onderweg zei hij dat hij vanavond even met Vinicio het een en ander zou bespreken over zijn rijstijl.

Aan het eind van de middag kwamen we aan in Cahuita waar we overnachtten in de Atlantida Lodge, vlak bij de Caraïbische kust. José had van tevoren gezegd dat we hier de minste luxe moesten verwachten van alle hotels die we deze reis zouden bezoeken. We hadden een soort huisje dat niet echt goed geïsoleerd was, er was geen airco (wel zo'n windmolen aan het plafond) en er liepen een aantal insecten binnen. Er werd ook geadviseerd om de houten luiken voor de ramen aan de binnenkant dicht te houden tijdens ons verblijf in verband met eventuele inbraken. Hij is fijn... Maar het complex waar het hotel zich bevindt ziet er wel erg leuk uit, het ligt in een soort grote tuin waarin ook allerlei mooie planten en dieren te zien zijn.

Nadat we de sleutel van de kamer hadden gekregen hebben we de spullen op onze kamer gegooid en zijn met Martijn, Marjolein, Leon en Madelon (onze buren, we hebben aangrenzende huisjes) naar het strand gelopen. We liepen verwachtingsvol tussen de bomen door en toen kwamen we bij de zee. Helaas viel het een beetje tegen, het was duidelijk niet wat we ervan verwacht hadden. Het zand was erg donker van kleur en er lag veel troep en her en der ook stukken hout. Er was ook geen hond te bekennen. Het nodigde dus niet echt uit om hier lekker op je handdoekje te gaan liggen, ook omdat de schemer inmiddels al was ingevallen. Om zes uur 's avonds is het dan ook donker hier, best apart. José had daarom ook verzocht dat we rond deze tijd weer terug waren bij het hotel, hier hielden we ons dan ook maar aan. Vervolgens hebben we bij de bar van het hotel gehangen met een deel van de groep. We hebben nog een luiaard gezien die een paar meter boven het pad aan een boomtak hing en veel bekijks trok. Ik denk dat het arme beest nu nog blind is van de flitsen van al die fototoestellen.

We hadden om zeven uur met de groep afgesproken om te gaan eten in een tentje niet ver bij het hotel vandaan. Ik heb hier een biefstuk op maar dat smaakte me niet echt, het was behoorlijk taai. De groenten waren gelukkig wel lekker (en de biertjes ook).

Rond tien uur waren we weer terug op onze kamer, alweer kapot. Het zal wel met het acclimatiseren te maken hebben...