Om tien uur zou er een bus klaar staan die ons terug naar San José zou brengen dus konden we het vanmorgen rustig aan doen, zeker vergeleken met de rest van de vakantie. We hadden de wekker dan ook pas om acht uur gezet. Klinkt leuk, alleen waren we een uur voordat de wekker ging al wakker waardoor het kon gebeuren dat we even voor achten zowaar als eersten van de groep aan het ontbijt zaten. Gekker moest het niet worden.

Na het ontbijt hadden we nog tijd zat dus zijn we met Martijn en Marjolein nog even naar de kust gelopen om nog een laatste blik te werpen op het zonovergoten strand.

Even na tienen stond de bus klaar en nadat we de dolfijnentour van gisteren hadden betaald en ik Heidi bedankte voor de ventilatoren, de fles wijn en het maken van de airco konden we vertrekken. De buschauffeur sprak alleen geen woord Engels waardoor het lastig communiceren was. Waar zijn we nou toch zonder José...

Rond de middag zijn we een half uurtje gestopt en hebben we wat gegeten bij een wegrestaurant en daarna gingen we meteen weer door. Van tevoren was ons verteld dat we rond twee uur in San José aan zouden komen maar waarschijnlijk was dit berekend in 'tico time' want het was al half vier toen we bij hotel Presidente in het centrum van San José aankwamen, waar we aan het begin van de reis ook al hebben overnacht. We hebben heel even op de kamer gezeten voordat Leon en Madelon aan de deur stonden om te vragen of we zin hadden om een stukje door de stad te lopen. Het was erg druk op straat, zo veel mensen heb ik al ruim anderhalve week niet bij elkaar gezien. Er hing ook niet echt een leuke sfeer dus we zijn eigenlijk vrij snel weer terug gegaan naar het hotel waar we lekker weer even een paar uur ons gemak hebben gehouden.

's Avonds hebben we bij een leuk eetcafé boven een winkelstraat gegeten met de andere stellen. Nou ja, Martijn en Marjolein hadden even daarvoor al bij McDonald's gegeten maar sportief als ze zijn gingen ze gewoon mee. Bij het bestellen had Kelly het aan de stok met de man die onze bestellingen opnam. Ik weet niet meer precies wat ze had maar ze wilde er geen guacamole bij. Vraagt die man bloedserieus “Why?”, waarna iedereen in lachen uitbarstte. Kelly reageerde vervolgens met “Because I don't like it” en daar moest de man het maar mee doen. Voor de verandering heb ik weer eens een burger gegeten en die was ook weer erg lekker. Toen we klaar waren met eten en onze kan met bier leeg was was het bijna acht uur, en dat betekende sluitingstijd. Dus werden we dringend verzocht om te betalen en de zaak te verlaten. We zijn toen terug gelopen naar het hotel. Hier hebben we de rest van de avond vrij weinig meer uitgevoerd. We stonden wel stil bij het feit dat de vakantie er alweer op zit, een deprimerende gedachte. Morgenochtend worden we al om vijf uur opgehaald en naar het vliegveld gebracht voor de lange reis naar huis.