Na een hectische avond vol inpak-stress was de dag dat we eindelijk naar Costa Rica gingen aangebroken. De wekker ging om vier uur want om half vijf stond René voor de deur om ons naar Schiphol te brengen waar we even voor half zes aankwamen. We checkten in en toen begon het lange wachten tot tien voor half acht. De tijd werd gedood met 'winkeltje in, winkeltje uit' en voor we het wisten was het tijd om het vliegtuig - een Airbus A320 van British Airways - in te stappen voor de eerste etappe van de reis, naar Londen Heathrow. Kelly en ik hebben nog flink gelachen om de klassieke muziek die door de speakers schalde voor vertrek.

Een klein uur later waren we al in Londen, waarna we met een bus naar een andere terminal gebracht werden waar we weer door allerlei controles en langs stugge douaniers moesten (¨Wat voor werk doe je?”, ”Wat ga je in Costa Rica doen?¨) voor we bij de gate wachtten tot we het vliegtuig naar Dallas Fort Worth in konden stappen. Hier hebben we een aantal mensen ontmoet die ook met Shoestring naar Costa Rica gingen. De meesten bleken de reis ´Costa Rica on a Budget' te gaan doen (onze reis heet ´Costa Rica on a Shoestring'), maar we hebben hier wel twee mensen ontmoet die met onze reis mee gingen, Veronique uit België en Bregje, die ook in Rotterdam woont. Eenmaal op onze plaatsen in de Boeing 777 van American Airlines bleken we naast twee reisgenoten te zitten, Martijn en Marjolein uit Pernis.

De vlucht naar Dallas duurde erg lang, zo'n negen en een half uur. Gelukkig had iedereen z'n eigen entertainmentsysteem wat de lange vluchtduur wat draaglijker maakte. Zo kon je allerlei films, series of documentaires kijken wanneer het jou uitkwam, dat was wel lekker. Toen we aankwamen in Dallas was het rond twee uur ´s middags lokale tijd. Meteen na aankomst moesten we een douaneformulier invullen waarna we een voor een geholpen werden door een douanebeambte die nog wat vragen stelde maar daarna gelukkig een stempel in onze paspoorten zette. Hierna begon het lange wachten - drie uur - voor het laatste deel van de reis, naar San José. Terwijl Martijn en ik bij de toiletten op de dames stonden te wachten hebben we Marion en Marloes ontmoet, die ook met onze reis meegingen. We waren best wel moe van al het reizen tot nu toe en toen bleek dat de vlucht naar Costa Rica ook nog een uur vertraging had zakte de moed ons wel een beetje in de schoenen. Het was wel gezellig toen we bij de gate zaten, we hebben lekker zitten kletsen met onze reisgenoten waardoor de tijd eigenlijk best wel snel voorbij ging. Het is van tevoren altijd spannend met wie je op reis gaat maar als dan blijkt dat er al meteen een klik is dan is dat altijd erg fijn.

Rond half zes aan het eind van de middag vertrokken we dan eindelijk voor de laatste etappe van de reis met een Boeing 757, wederom van American Airlines naar San José, Costa Rica waar we een uur of vier over deden. Tijdens deze vlucht heb ik wel even geslapen.

Om tien voor negen 's avonds (lokale tijd) kwamen we aan op het vliegveld van San José. Nadat we de bagage hadden opgehaald hebben we onze reisleider José ontmoet, evenals de enigen van onze groep die we nog niet hadden gezien, Leon en Madelon uit Pijnacker. Nadat al onze bagage in de bus was geladen zijn we in een half uurtje naar Hotel Presidente in downtown San José gereden. Het viel meteen op dat het erg rumoerig was op straat, later bleek dat dit te maken had met de voetbalwedstrijd Costa Ricategen Mexico die op het punt van beginnen stond. José had eerder op de dag, voordat hij naar het vliegveld kwam al voor ons ingecheckt zodat we bij aankomst in het hotel alleen onze kamersleutel in ontvangst hoefden te nemen en daarna meteen naar de kamer konden gaan. Hier hebben we nog even heerlijk gedoucht en om een uur of tien zijn we compleet bekaf gaan slapen. In totaal zijn we ruim 27 uur wakker geweest.